خلاصه کتاب بچه های کوچک این قرن اثر کریستیان روشفور

کتاب بچه های کوچک این قرن را دختربچه ای روایت می کند. که در یکی از مجتمعهایی زندگی می کند که در دهه 1960 به منظور سیاستهای تشویقی افزایش جمعیت ساخته شدند. وی خشمگینانه از پنجره مردمی را تماشا می کند که زیر نور چراغهای برق در هم می لولند. او از برادر ها و خواهرانش مراقبت می کند که به تدریج تعدادشان اضافه می شود. راوی توضیح می دهد که فرزندان بیشتر کمک خرج و اسباب معاش خانواده اند. وی در این میان به دنبال مرد و عشق زندگیش می گردد. و در اواخر کتاب هم دیگر ازدواج کرده، باردار است و خود نیز به دنبال آپارتمانی در یکی از همین مجتمع ها می گردد. او با استفاده از تجربیاتی که از هم نشینی با عده ای نوجوان مانند خودش به دست آورده است، به نقد همه چیز می پردازد.

وی در نقد تعطیلات می نویسد:((نمی دانم چرا یک سوزن به ما نمی زنند که تمام تعطیلی را به خواب برویم. این جوری بهتر استراحت می کردیم و دست کم همه اش به فکر استراحت نبودیم و خیالمان راحت بود. این می شد تعطیلات واقعی.)) او به خاطر کمبود مهر و محبت از سوی پدر و مادرش همواره جذب برخوردهای عاطفی سطحی ولی به ظاهر عمیق از سوی افرادی بیرون از خانه می‌شود. هنگام انتشار این کتاب با مقداری اغراق آن را با آثار رمون کنو مقایسه کردند. ولی سبک نگارش و طنز گزنده او قدرت مخربی دارد که باید آن را مختص کریستیان روشفور بدانیم. این کتاب در ایران توسط انتشارات نیل در مجموعه ادبیات امروز با ترجمه ابوالحسن نجفی منتشر کرد. از آن پس دیگر این اثر بخت انتشار نیافت. اما سالها بعد روشفور با استراحت جنگجو بار دیگر فرصت حضور در بازار کتاب ایران را پیدا کرد.