کتاب اقتصاد اتحاد شوروی توزیع را براساس نیاز بیشتر انجام می داد نه بر مبنای کار بیشتر. شوروی در طول تاریخ اقتصادیش سه مرحله را پشت سر گذاشت:
۱. سیاست نوین اقتصادی نِپ (۱۹۲۲–۱۹۲۸): این مرحله با عقبگرد ناگهانی نسبت به نظریات کارل مارکس آغاز شد.
۲. اجرای عمرانی ۵ ساله (۱۹۲۸–۱۹۶۴): این مرحله با بازگشت به اصول مارکسیسم شروع شد. تولید دیگر تابع نوسانات قیمت و شرایط بازار نبود، بلکه بر اساس برنامه‌ریزی متمرکز تعیین می‌شد. در این مدل برنامه‌ریزی دستورات از سازمان برنامه‌ریزی مرکزی به واحدهای تولیدی ابلاغ می شد. که البته این برنامه که مهم‌ترین هدف آن اشتراکی‌سازی اجباری کشاورزی بود که با اصول اندیشه مارکسیستی در تضاد بود.
۳. لیبرالیسم (۱۹۶۴-۱۹۹۱): در این دوران طرحی موسوم به لیبرمن اجرا شد. هدف طرح لیبرمن ضمن فراهم آوردن حداکثر کارایی حفظ نظام برنامه‌ریزی بود. هدف این طرح این بود که منافع جامعه را با منافع مؤسسه همسو سازد. این طرح به دلایل زیر مورد مخالفت قرار گرفت:
- منحرف شدن از اصول مارکسیسم
- تضعیف اقتدار حزب و قدرت گرفتن مدیران بانک‌ها
- عدم توسعه صنایع سنگین با انگیزه شخصی و در نتیجه رشد تولید کالاهای مصرفی
با توجه به فرقی که میان دو بخش صنعت و کشاورزی وجود دارد. سوسیالیسم در بخش صنعت تاحدودی کامل ولی در کشاورزی ناقص در اقتصاد اتحاد شوروی اجرا شد.
- سوسیالیسم صنعتی: کارخانجات صنعتی به واسطه تمرکز مکان، نیاز به مواد اولیه و خدمات فنی قابل کنترل‌تر بودند، به همین دلیل مالکیت دولتی فورا جای مالکیت خصوصی را گرفت و تمامی صنایع ملی شدند.
- سوسیالیسم کشاورزی: به صورت دو نظام سوفخوز و کلخوز اجرا شد.
سوفخوزها واحدهای تولیدی دولتی ای بودند که یک مدیر و کشاورزان اداره‌شان می کردند. اما کلخوزها واحدهای تولیدی نیمه دولتی-نیمه خصوصی در قالب تعاونی بودند که به منظور سازش میان سوسیالیسم و مالکیت خصوصی در فرهنگ شوروی ایجاد شدند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.